221 dagen

Hallo Lieve Mensen,

Daar ben ik weer met een update vanuit Westlake Village. Geen paniek in, tegenstelling tot de titel doet geloven, gaat deze update over de laatste twee weken en niet over de laatste 221 dagen. Toch zal ik een referentie maken naar een moment van 221 dagen geleden, maar dat niet voordat ik jullie even vluchtig door de afgelopen twee weken loods.

MA 25 APR: Ik gebruik het woord loods, aangezien de afgelopen twee weken voornamelijk in het teken stonden van werken. Nou ja, in ieder geval de eerste week dan. Want het wonder is geschied: WE ZIJN LIVE! Na nog véél meer dan 221 dagen voorbereiding is Amgen dan blijkbaar het eerste bedrijf wat klinische studies volledig op SAP heeft draaien. Deze tweede paasdag, wat geen vrije dag is in de US, stond dus in het teken van het systeem controleren en de eerste grote fouten er uit halen. En geloof me, ondanks het harde werk van een groep van over 100 man inclusief goede vriend Rinaldo, die fouten die zaten er in. En sommige nog tot op de dag van vandaag, maar goed, het ging al een heel stuk beter dan ik verwacht had, na de soms dramatische aanloop van dit systeem.

DI 26 APR: Een ellendig lange dag werken onderbroken met de halve finale in de play offs voor de voetbalcompetitie van Amgen. Na het werk nog ff met de kleine baas (Rob), de nieuwe aanwinst van de afdeling (Matt) en Lauren naar Azar’s. Jawel, de stamkroeg van de kleine baas waar de serveersters verkleed zijn alsof ze solliciteren voor een plekje op de wallen in Amsterdam. Vandaar ook, denk ik, dat ze maar al te aandachtig mijn paspoort inspecteerde. :)

WO 27 APR: Na twee lange dagen hard werken, besloot ik dat deze dag wel een lunch buiten de deur verdiende. Dus Matt en ik naar mijn stamkroeg The Crown, voor een lunch onder het genot van een biertje en de eerste halve finale tussen Real Madrid en Barcelona. Na twee prachtige doelpunten van Messi, twee prima smakende pinten en een goeie sandwich konden we na deze prima onderbreking weer terug naar het werk. Beetje minder. ;)

DO 28 APR: Na het werk ff spinnen en met Danny, Deanna en Deena naar Ventura. De Anacapa Brewing Company hadden de dames als locatie uitgezocht (sommige dames weten hoe ze een man moeten paaien). Gezellig avondje bijpraten, wat eten en wat drinken.

VR 29 APR: Na het werk ffkes een pintje bij The Crown en met Rinaldo een goeie burger naar binnen gebeukt bij Brent’s. Vervolgens hadden we een uitnodiging van Allyson om daar een filmpje te gaan kijken en een wijntje te gaan drinken. Al met al een uiterst rustig en relax begin van het weekend.

ZA 30 APR: Lekker lam dagje, beetje Skypen met pa en ma, wat hockey kijken en wat slapen op de bank. ’s Avonds hadden we met de Cabo ploeg afgesproken om te gaan eten in The Valley. Daarna naar LadyFace, stamkroeg van die ploeg en een tent waar ik ook graag eens binnenval aangezien ze goed bier brouwen. Na fanatiek binnengevallen te zijn met de groep, werden we rond 11 uur net zo makkelijk weer buiten gekeken. Maar ja, wij nog dorst natuurlijk, dus maar door naar de Buddha Bar en vervolgens naar één van mijn plaatselijke schuurtenten, de Cisco’s. :)

ZO 01 MAY: Jaja, het was eindelijk eens een dag in het weekend dat je dacht, potver, dit is strandweer! Dus Rinaldo en ik op naar Zuma Beach. Erg prettig om daar ff in de zon te liggen en ervoor te zorgen dat ik mijn kleur van Cabo een beetje in orde hou. Vervolgens op naar een koffietje in Malibu, daar waar ze de beste Starbuck hebben die ik ooit gezien heb!! Niet dat de koffie nou zo geweldig was, maar alle mooie dames die daar ook koffie kwamen halen waren dat zeker wel! :P

MA 02 MAY: Dagje bijkomen / wassen.

DI 03 MAY: Mijn welgewaardeerde collega (en eventueel toekomstige baas) Simon Collins , was weer eens in TO, dus wij een hapje gegeten bij één van mijn favorieten; Zin’s aan het Westlake.

WO 04 MAY: Een dag later kwam het volgende bezoek alweer aan in TO. Nick, onze labelkoning uit Goirle, werkend voor Amgen in Breda kwam aan met de KL601. Nick is ook bekend van het spelen in meerdere bands / optredens bij de Banner en zijn exposities in de steenfabriek in Gilze. Goeie vent, dus Rinaldo en ik hadden een dan ook meer dan warm welkom in gedachte. Op naar The Grill, tja, het duurste restaurant van de omgeving, dus het goedkoopste gerecht volstond voor een uitstekend diner met dito wijn.

DO 05 MAY: Cinco de Mayo. Een Mexicaans feestje voor Mexicanen die in de US wonen, want in Mexico zelf is dit geen feestdag. Raar verhaal, maar waar. En natuurlijk vieren de Amerikanen, geheel onwetend waarom, graag mee. Nou ik heb het op wikipedia opgezocht en weet nu wat het is, maar alle Amerikanen denken dat het de Bevrijdingsdag is van Mexico, maar al in de eerste alinea werd me duidelijk dat, alle Amerikanen het dus allemaal niet zo goed begrepen hadden. :)
Maar goed, op naar de kroeg voor een happy hour en wat eten. Vervolgens stond Rob erop dat we bij hem de avond afsloten, want hij had de hottub al aan laten zetten door zijn zoon. Nou ja, dat vonden Nick en ik niet zo heel erg.

VR 06 MAY: Sommige mensen vallen met hun neus in de boter. Ik moest voor de bachelor party van Jason naar Vegas. Wat een straf, wat een straf voor Nick, waarvoor ik namelijk had geregeld dat hij ook aan kon sluiten bij dit feest. Vrijdagavond aangekomen, goed gegeten en aangesloten bij de groep. Beetje zitten blackjacken bij de tafels waar de dames schaargekleed staan te delen en nog wat dames op het podium staan te dansen in dezelfde schaarse kledij. Goed toeven dus. Daarna op de strip nog wat buiten staan drinken en ons kostelijk vermaakt met het dronken vrouwelijk schoon wat voorbij zwalkte. Details lijken me overbodig. ;)

ZA 07 MAY: Na een goede nachtrust in Caesar’s Palace werd ik wakker met een lichte hoofdpijn. Op voor een ontbijtje. De bachelor party ging wat snelle wagens rijden (Lambo, Ferarri, etc), maar dat grapje was me wat te duur voor het feit dat ik mijn Mazda6 al hard genoeg vind gaan. Dus had ik mooi de tijd om Nick wat rond te leiden in Vegas. Met een prima temperatuur van 35 graden Celcius, hebben we wat gewandeld, Casino in, Casino uit en wat mageritha’s en pints gedronken op wat terrasjes. Man, man, man wat hadden we het slecht!
’s Avonds in één van de prima restaurants van Caesar’s Palace gegeten. Vervolgens werden we voor het avond programma opgehaald door een iets te grote limo. Iemand riep nog vrolijk dat we achterin wel konden basketballen… zo groot. Die wagen was goed gevuld met drank (voor vertrek dan) en reed twee keer de strip op en neer. Erg grappig en super over de top, maar goed, wel héél gaaf! Na deze wagen in 30 minuten zo leeg mogelijk te hebben gezopen werden we afgezet bij een club. Ook daar hebben we ons prima vermaakt voor het vervolg van de avond / nacht.

ZO 08 MAY: Zondag in alle vroegte voor het verkeer weer terug naar LA. Tukkie in de middag en ’s avonds Nick nog ff meegenomen naar een typisch Amerikaans BBQ restaurant. Vervolgens snel naar het mandje voor de welverdiende nachtrust.

MA 09 MAY: Sommige dingen duren maar een seconde, maar de gedachte zal altijd in je voortleven. Een blik, een lach, een proost, een afscheid, een weerzien. Machtig mooi. Sommige dingen gaan echter heel snel voorbij, maar de gedachte zal je lang bijblijven. Een vakantie in Luxemburg, een weekendje Oostende, 5 dagen Cabo. Allen prachtig. Daarnaast heb je sommige dingen die maar kort duren, maar uren lijken te duren. Een behandeling bij de tandarts, een begrafenis. Verre van leuk. Maar zo heb je ook dingen die heel lang duren, die het plezier ervan daarna alleen maar groter maken. Vandaar dat ik met een grote glimlach op het gezicht jullie kan melden dat ik na 221 dagen mijn Californisch rijbewijs in het bezit heb. 221 dagen na het slagen voor mijn “behind the wheel” test, bij die instantie die nog opereert in de jaren 30, heb ik eindelijk mijn pasje binnen. Voortaan kan ik zonder mijn paspoort de straat open eindelijk een biertje kopen in de supermarkten waar ze mijn paspoort niet accepteerde. Wat een verademing!!! Ik zou er graag een foto van op internet zetten, maar aangezien identiteiten stelen hier aan de orde van de dag is laat ik dat achterwegen. 221 dagen na het slagen en 288 dagen na mijn aankomst in California is mijn laatste horde in het voet aan de grond krijgen in de US genomen en kan ik nu tot de expiratie datum van mijn visum in de US verblijven zonder verdere opstart perikelen. Een mooi moment voor een goede nachtrust! Maar niet voor ik jullie een hele goede morgen wens! :)

Have a great one! :)