All Good Things (come to an end)

Aan al het goede komt een einde en zo ook aan mijn avontuur in de US. Zoals de meeste van jullie al wel weten heb ik begin 2013 besloten dat ik mezelf niet oud zie worden in de US en vandaar dat ik terug wil verhuizen naar Europa. Na 15 maanden en enkele minder succesvolle sollicitaties heeft Amgen mij wederom een kans gegeven die ik niet kan laten liggen. Ik zal terug in Breda aan de slag gaan als International Operations Senior Manager. Eigenlijk gewoon een dure titel voor iemand die dozen schuift. Alleen het leuke aan deze functie is dat die dozen nu nog door een ander bedrijf geschoven worden en ik dat met een goedbevriende collega dat moet implementeren binnen Amgen. Oh ja, en het leuke is ook dat deze dozen voornamelijk geschoven worden in het midden oosten en oost Europa. Dus daar zitten weer wat mooie tripjes aan te komen om wat meer van de wereld te zien. :) Tot zover het grote nieuws, rond eind mei zal ik weer in Nederland zijn.

Nu tijd voor een update en ik denk dat ik hem maar even in twee stukken breek anders wordt het iets te veel leeswerk in 1 update. Begin oktober stond meteen weer een concertje op het programma. Travis speelde in The Wiltern en dat was weer een prima avondje! Tevens waren inmiddels de volgende gasten, Jettie en Dirk, aangekomen in Westlake Village en aangezien de Amerikaanse overheid een shutdown had, betekende dat de National Parks gesloten waren. Zodoende besloten Jettie en Dirk aan te sluiten bij Joris, Rob en ondergetekende voor onze trip naar Pismo Beach. Pismo Beach is zeg maar De Loonse en Drunense duinen, maar dan zonder bomen, aan de grote oceaan en een keer twintig zo groot. Een grotere zandvlakte heb ik in mijn leven nog niet eerder gezien en dat recht aan de Pacific Ocean, prachtig dus! Lokale activiteit: door het zand crossen. Met motoren, buggies, quads, etc. Als het maar gemotoriseerd is en veel lawaai maakt. Echt Amerikaans! Dus wij wat quads gehuurd en daar met gevaar voor eigen leven door de duinen gecrosst, erg tof! Kijk maar naar het filmpje dat op mijn FaceBook tijdlijn staat om een korte impressie te krijgen. ‘s Avonds overnacht in San Luis Obispo, wat ook een leuk studenten stadje is langs de Pacific Coast Highway. De volgende dag gingen Jettie en Dirk door naar San Francisco en Joris, Rob en ik zakte af terug naar Westlake Village, maar niet voordat we nog even gestopt waren in Buellton bij de Firestone Brewery voor lunch en wat biertjes.

Gedurende de week was het ijshockey seizoen ook weer begonnen en ik ben meteen naar de openingswedstrijd tegen de New York Rangers en in diezelfde week ook naar de wedstrijd tegen de Ottawa Senetors geweest. Vervolgens waren Jettie en Dirk weer terug uit San Francisco en aangezien de National Parks nog dicht waren wilde ze graag naar Vegas en ze hadden bedacht dat ze daar wel een tourguide voor nodig hadden, zodoende heeft ondergetekende zich opgeofferd om die rol op zich te nemen. ;) Dat was natuurlijk weer genieten! Eenmaal terug in Westlake Village hebben Dirk en ik nog een rondje gefietst door de omgeving en zo hun vakantie waardig afgesloten.

Daarna stond het volgende concertje weer op het programma, The Leagues speelde in Silver Lake. Toch wel de tweede beste ontdekking van dit muziek kalenderjaar. Een band uit Nashville die in een klein tentje speelde in een wijk net ten noorden van Downtown LA. Zeer geslaagde avond in dit hippe gedeelte van de stad en een succesvollle ontdekking, van de, voor mij; nieuwe band. De maand oktober werd afgesloten met een avondje stappen in Hollywood alwaar we de lokale clubjes opzochten: Saddle Ranch Chop House, Whiskey a Gogo en natuurlijk de Rainbow bar!

Begin november stond weer een tripje op het programma, deze keer naar staatje nummer 10, Montana. Niet een staat die ik nou heel hoog op de lijst had staan, maar aangezien m’n kleine baas, Rob en een maat van hem (Jon) vroegen of ik mee ging, kon ik natuurlijk geen nee zeggen. Ook omdat Jon in Montana geboren en opgegroeid is was het natuurlijk een uitstekende mogelijkheid om deze staat te ontdekken. Eerst vlogen we van Burbank naar Salt Lake City en vervolgens van Salt Lake naar Great Falls, Montana. Eenmaal aangekomen in op de luchthaven zie je meteen wat voor soort staat Montana is. Dun bevolkt en alles draait om het buiten leven. De geweien hingen triomfantelijk aan de muur in een verder zeer kleine luchthaven. Vanaf daar gingen we met de huurauto richting het ouderlijk huis van Jon, waar we de eerste avond sliepen. De volgende morgen moesten we redelijk optijd uit de veren omdat ons vis-tripje op het programma stond. We hadden twee guides ingehuurd die ons met boten over de Missouri River zouden varen, zodat wij konden vissen. De broer van Jon, Joel, had zich inmiddels ook bij ons aangesloten voor dit uitje. Al met al een erg gave ervaring om veel vis te vangen op één van de grootste rivieren van Amerika.

Na een volledige dag op de rivier gingen we ‘s avonds naar de ranch van Joel. Joel is namelijk redelijk succesvol geweest met het ontwikkelen van videogames. Zijn bedrijf, Neversoft, heeft namelijk alle Tony Hawk games gemaakt en misschien heb je ook weleens gehoord van Guitar Hero. Inderdaad, dat komt ook van zijn bedrijf, vandaar dat wij met zijn alle met alle gemak bij hem op de mega grote Ranch konden blijven slapen. Erg tof om aan de voet van een berg in de middle of nowhere te mogen verblijven. De volgende dag gingen we eerst jagen op eland, dat is ongeveer lokale sport nummer één daar. Helaas waren we niet succesvol, maar toch leuk om een keer mee te maken. Daarna zijn we in de middag gaan paard rijden. Ja inderdaad, ik dacht ook nooit dat ik dat nog eens zou doen, maar Joel heeft op zijn ranch ook nog 8 paarden staan en ze vonden dat, dat toch ook wel deel van de echte Montana ervaring moest zijn. Vandaag dat wij te paard van de voet van de berg in het National Park richting de Wilderness trokken. De Wilderness is zeg maar nog een gradatie voorbij National Parks. De National Parks zijn nog bereikbaar en daar zijn nog rangers enzo, maar in de Wilderness is dus echt helemaal niks. Een unieke ervaring! De volgende dag ook weer gaan jagen, deze keer wel veel wild gezien, maar helaas stonden ze op terrein waarop we niet mochten jagen, maar wel tof om zo’n grote kudde wilde elanden te zien. De laatste dag zijn we nog wat gaan vissen waarna we weer terug richting Great Falls gingen voor onze vluchten terug naar Burbank. Al met al een prachtig avontuur in een staat waar ik anders nooit zou komen!

Vervolgens moest ik de week erna lange dagen maken om mijn paar dagen vrij weer te compenseren en gelukkig had ik een weekend rust voor ik het weekend erop alweer op mijn volgende tripje ging. Joris en ik hadden namelijk bedacht om naar Washington DC te gaan. Daar was ik in de zomer al heel even geweest met mijn pa en zus, maar aangezien ik meteen al doorhad dat, deze stad veel meer te bieden had als ik vooraf verwacht had, wilde ik daar graag nog een keer terug naartoe. Ik vloog op woensdag naar DC en Joris zou op donderdagochtend invliegen. De eerste avond had ik dus voor mezelf om kennis te maken met de stad. Zoals gewoonlijk kijk ik altijd even op de activiteiten kalender van de stad of er nog wat sportwedstrijden of concerten zijn. Deze keer zag ik dat de Mowgli’s optraden in DC op woensdagavond, een band waarover Matt en Eric al veel gesproken hadden op het werk, dus daar moest ik natuurlijk naar gaan zien. Ze speelden in een klein zaaltje waar letterlijk iedereen volledig los ging. Ze spelen zeer vrolijke en high energy muziek en wat mij betreft de beste muziekontdekking van het jaar! Heel gaaf concert waarna ik de taxi weer in ging terug richting het hotel, maar ik vroeg de taxichauffeur om me af te zetten bij een toffe bar in de buurt. Hij zette me af bij Eighteenstreet Lounge en dat was ook weer een schot in de roos! Ik moest een trap op alwaar ik verwachte bovenaan de trap weer naar beneden gekegeld te worden, maar dat gebeurde niet en vervolgens kwam ik in een soort oud herenhuis die was opgedeeld in 4 compartementen waar in elk compartement een bar en een dj set was binnengezet om zo een oud woonhuis om te bouwen tot lounge, een heel cool idee en misschien wel iets om in Amsterdam ofzo te beginnen. Dat moet hier ook als een dolle kunnen lopen!

De volgende morgen was Joris inmiddels aangekomen en zijn we wat door de stad gaan wandelen, naar het Witte Huis, het tweede wereldoorlog monument, het Washington monument, het Licoln memorial, het Jefferson memorial om vervolgens ‘s avonds naar Elton John te gaan luisteren in het Verizon Center. Helaas geen ijshockey van Ovi en zijn jongens, maar toch maar even een visite aan deze evenementenhal om Elton John eens te zien. Dat was zeker wel leuk, vond ook vooral degene die heel graag naar dit concert wilde en naast mij lag te pitten na drie nummers, Joris had namelijk nog al last van een slaaptekort en dat kon hij prima inhalen met keihard Elton John op zijn oren… blijkbaar! :)

De volgende dag de bus in en naar het Capitol alwaar we een toffee rondleiding hebben gehad. Daarna door naar het Martin Luther King memorial, Roosevelt memorial, de begraafplaats in Arlington en aan het eind van de middag ook nog even naar het air en space museum. ‘s Avonds een prima hapje gedaan bij een toptentje in DC alwaar we vervolgens erg hard moesten lachen toen de toch wel erg hoge rekening kwam. De laatste dag in DC ook nog even door Georgetown geweest en naar het National History museum om vervolgens weer terug te vliegen naar LA.

Eind november werd afgesloten met nog eens een optreden van mijn geliefde Kate Nash en aangezien alle vluchten rond Thansgiving nogal duur waren, toch nog maar een keer naar Vegas. De 15e keer voor mij en de derde keer voor mijn Belgische vriend die inmiddels ook helemaal om is en eigenlijk elk weekend wel naar Vegas wil. We hebben prima gegeten bij een chef restaurant, een prima cirque de soleil show gezien (O @ Bellagio) en ook gewoon wat relax over de strip gelopen en wat blackjacken en pokeren in de fucking Mirage! Een droom die waarheid werd en nu we in de Mirage sliepen was dat natuurlijk een niet te missen kans!

De eerste twee weken in december voornamelijk weer veel gewerkt en nog veel lokale vrienden bezocht ter voorbereiding van mijn tripje naar Nederland. Alleen de laatste dag voor mijn vertrek stond nog een concert van The Mowgli’s op het programma in El Rey in LA. Eerder had ik aangegeven niet mee te gaan naar dit concert, maar aangezien ik het in DC zo tof vond kon ik het toch niet laten en het was ook in een theather waar ik nog niet eerder geweest was. We waren uiteindelijk met 6 man en het concert was weer heel tof in een supermooi tentje.

Na het concert van de Mowgli’s wat traag aan de volgende dag begonnen, met mijn koffer pakken en vervolgens richting LAX. Want het eind van het jaar werd wederom afgesloten in Nederland bij pa en ma thuis. We hebben een prima kerst en oud en nieuw gehad met de familie en het was natuurlijk heel leuk om jullie allemaal weer te zien in Nederland.

Het tweede deel van deze update zal later volgen met mijn avonturen van het nieuwe jaar.

Tot later en in de tussentijd, have a good one!