Time Flies…

When you are having fun! Vandaar dat mijn laatste update dateert van midden maart. Nu is het oktober en dus hoog tijd om jullie weer eens te laten weten hoe het hier gaat aan de andere kant van de oceaan. In het verleden was het lastig om 2 maanden samen te vatten in een update, maar nu is de uitdaging nog iets groter, ruim 6 maanden. Maar goed, ik zal wat standaard spinklasjes, happy hours en rondjes fietsen weglaten, zodat het verhaal hopelijk attractief blijft.

Nadat ik in december, januari en februari elke maand een weekend in Mammoth was geweest om te gaan skiën, stond dat natuurlijk ook in maart op het programma. Ik had natuurlijk ook niet voor niks een seizoenspas gekocht en die moet je er dan natuurlijk ook wel uithalen. Wat het toffe was aan deze Mammoth trip is dat ik van LA naar Mammoth ben gevlogen met Joe, de zoon van Rob, om vervolgens met hun weer terug naar LA te rijden met de auto. Wel een coole ervaring om over de Sierra’s te vliegen. Aangekomen in Mammoth was het wat warm, dus de eerste dag niet geskied, maar wat gaan schieten op een shooting range. Lekker Amerikaans! :) Gelukkig op de eerste nacht genoeg sneeuw gevallen om een succesvol skiweekend te hebben, maar ook nog wat tijd genomen om te gaan vissen. Ook weer een nieuwe ervaring.

In april heb ik me voornamelijk drug bezig gehouden met de inmiddels standaard hockeywedstrijden. Ook daar had in immers een seizoenskaart voor en ik heb me menig wedstrijden weer prima vermaakt. Helaas konden de LA Kings dit jaar niet verder komen dat de Western Conference Finals waar we verloren van de latere winnaar, de Chicago Blackhawks. Al met al een prima seizoen met prima plaatsen voor alle mooie wedstrijden.

In mei stonden na enige tijd gelukkig ook weer wat concertjes op het programma. Eerst Franz Ferdinand @ The Music Box / Henry Fonda Theatre. Zover ik weet de enige concert venue in LA met twee officiële namen en nog steeds mijn favoriete tent om naar een concert te gaan kijken. De mannen speelden een prima show, die vele malen beter was dan de albums die ze tot nu toe hebben afgeleverd. Ik zet de muziek zelden op aangezien ik de albums vaak wat flets vind klinken, maar live gaan alle remmen los en klinkt het stukken beter! Ook de door mij zeer geliefde Kate Nash was weer in LA. Na een kleine 2 a 3 jaar geen plaat te hebben gemaakt en volledig in de vergetelheid gesukkeld was ze ineens terug. En hoe! Een nieuwe plaat, een nieuwe branding, ze noemt zichzelf tegenwoordig een “bad ass bitch from hell” en haar band en fans noemt ze “girl gang”. Tja, feministische kan het denk ik niet, maar ik ben nog steeds een beetje verliefd op Kate. Ze rockte weer als vanouds en speelde al haar nieuwe nummers alsof ze deze al 3 jaar op de plank had liggen en ook al drie jaar had geoefend. Feilloos en energiek. En @ The Troubadour, een tentje waar maar 300 man in kan, dus ik stond ook heerlijk dichtbij.

In mei/juni nog wat collega’s overgehad bij mij thuis en die nog wat rondgetoerd in LA en omstreken. De play offs van het ijshockey waren dit jaar ook in deze periode omdat eerder in het jaar de zogenaamde lock out was, was dit ook iets later als andere jaren.

In juni stond ook het volgende concert alweer op de agenda. Dit keer in een nieuw theater waar ik nog niet eerder geweest was. De Santa Barbara Bowl. Het theater waarvan al mijn vrienden en collega’s van zeiden, daar moet je een keer naartoe, want dat is het mooiste theater. Een open lucht theater met uitzicht op de oceaan. Inderdaad, het was adembenemend en ronduit prachtig! En wie kun je daar dan beter zien dan iemand die al jarenlang in het vak zit en die je al jarenlang bewondert maar nog nooit gezien hebt. Juist, Sting maakte de ervaring nog rijker dan hij al was en zorgde voor de spreekwoordelijk kers op de taart. Hij speelde al zijn grote hits feilloos aan elkaar en met gepast kippenvel droomde ik soms weg naar Balatonfüred waar ik toch wel mijn beste ‘Sting’ herinneringen heb.

In juni was het natuurlijk ook weer eens tijd om naar Vegas te gaan. Inderdaad ik hoorde jullie al denken, zou die Ton nog weleens naar Vegas gaan. ;) Ik was er inderdaad het hele jaar 2013 nog niet geweest, maar in juni was het vrijgezellenfeest van Danny en daar was natuurlijk geen discussie over mogelijk, Mr. Vegas zijn vrijgezellenfeest is natuurlijk in Vegas, simpel. Wat redelijk opmerkelijk was, is dat de diva’s (verzamelnaam voor Danny zijn aanstaande vrouw, haar zus en haar vriendinnen) ook bij dit feestje aanwezig waren. Niet echt een traditioneel vrijgezellenfeest dus, maar al met al een zeer geslaagd weekend in Vegas met vrienden. Natuurlijk gingen we weer naar de coolste day en nightclubs en was het terugvliegen op maandag enorm pijnlijk. “Waking up in Vegas, never easy!”

Echter eenmaal terug op LAX kon ik te voet van terminal 1 naar terminal 2 en wie kwamen daar aan met de KL601… inderdaad mijn pa en zus wilde nog weleens langskomen in SoCal voordat ik er eventueel niet meer zou zitten. De eerset week hebben ze zichzelf wat bezig gehouden in de omgeving van het altijd zonnige Westlake Village, terwijl ik zat te ploeteren op het werk. Gelukkig had ik de week erna vrij kunnen nemen en had ik een road trip gepland langs allerlei nieuwe dingen in Californië die ze nog niet gezien hadden en ikzelf ook een hoop daarvan nog niet. Eerst naar Mammoth om te laten zien waar ik normaal altijd ga skiën. Vervolgens langs Mono Lake, Yosemite National Park in gereden. Daar een nacht blijven slapen en de volgende dag weer terug het park in. Fantastische natuur en prachtige ervaring! Ik heb veel meer mooie foto’s dan ik op deze site kan plaatsen, maar zal ze graag nog eens laten zien. Na wat natuur weer wat terug in de bewoonde wereld, van Yosemite National park naar Monterey. Mooi havenstadje met het beroemde Monterey Aquarium wat we dan ook bezocht hebben. Na Monterey nog maar eens de prachtige highway 1 gereden. Tot de Santa Ynez Valley, want de eerste keer dat mijn pa en zus over waren wist ik helaas nog niet van het bestaan van deze wijn vallei af, maar nu ken ik het op mijn duimpje en wilde ook mijn pa de prima wijnen natuurlijk niet onthouden. Het hotel wat we geboekt hadden was in Solvang. Een Deens dorpje in SoCal waar ik ook nog niet eerder geweest was en toen we daar binnen reden vroeg ik me ineens af waarom ik daar nog nooit eerder geweest was, want het was daar prima toeven! Dus nog meer reden om nog meer deze kant op te gaan!

Na de enerverende road trip stond de bruiloft van Danny en Ghazal op het programma. Danny had mij gevraagd om in het bruiloftgezelschap plaats te nemen. Wat wil zeggen dat als je naar zo’n Amerikaanse film kijkt waarin zeg maar 4 bruidsmeisjes aan de ene kant staan en 4 bruidegomheren aan de andere kant, ik één van die 4 was! Hele gave ervaring om mijn goede maat en reisbuddy te zien trouwen met the love of his life!

Na de road trip en de bruiloft was er nauwelijks tijd om de was te doen alvorens alweer het volgende avontuur op het programma stond. New York City! Mijn pa en zus hadden het in hun hoofd gehaald om van Amsterdam naar LA heen te vliegen en om van NYC naar Amsterdam terug te vliegen. Of ik dat een goed idee vond en of ik dan ff wat vluchten van LA naar NYC kon regelen. Haha, prachtig natuurlijk! Zo gezegd zo gedaan, dus wij op naar wat ik zie als de hoofdstad van de wereld, New York City. Ik moet zeggen dat ik niet zo onder de indruk was als ik had verwacht, misschien te hoge verwachtingen. Toffe stad, maar nou niet meteen met stip in de top 10 zeg maar. Wel heel cool om het Vrijheidsbeeld, Time Square, Central Park en dergelijk eens een keer in het echt te zien, maar misschien ook door de hitte en het feit dat ik de stad vrij smerig vond was ik niet extreem onder de indruk.

Vervolgens was de verassing voor ma dat ik met pa en zus mee terugvloog naar NL om daar 2 weken door te brengen en mijn visum te verlengen. Gelukkig heb ik zo ook wat tijd gehad om met ma wat bij te praten en een dagje naar Amsterdam ben geweest voor mijn visum en het Rijksmuseum. Ook zijn we nog een dagje naar Rotterdam geweest voor mijn veel besproken nieuwe schoenen en om heerlijk te lunchen bij Hotel New York. Acda en De Munnik, bedankt voor de tip nog! :) Al met al, heel erg leuk om weer in Nederland te zijn en deze keer had ik gelukkig ook niet mijn agenda ramvol gepland, dus kon ik ook heerlijk 5 keer gaan fietsen met De Dorstige Renner en het weer was ook bijna Californisch goed, dus al met al heel tof!! Bedankt u allen voor het mede mogelijk maken van al het vertier!!

Terug in SoCal stond begin augustus een uitnodiging te wachten om dan eindelijk bij meneer Fenton, mede oprichter van Amgen, eens bij zijn Beach House te gaan kijken. Kortom magistraal. De beste man woont tussen filmsterren en heeft één van de mooiere huizen van zijn straat in Malibu en daar mocht ik dan op visite komen. Ik was zeer vereerd en we hebben een prima dag gehad. Kajakvissen op de oceaan, in de hottub zitten op zijn terras met uitzicht over de oceaan, BBQen met uitzicht over de oceaan waar vervolgens nog een stuk of 15 a 20 dolfijnen voorbij zwemmen. Unieke ervaring!

Inmiddels, begin augustus is ook mijn Belgische vriend, Joris inmiddels aangekomen in SoCal. Op één of andere manier heeft ook hij het voor elkaar gekregen om de grote oversteek te maken, zei het slechts voor 5 maanden, maar toch. Altijd goed om een goede vriend over te hebben en weer een hoop leuke dingen mee te doen. Zijn eerste verzoek was om The National te gaan zien. Ik had kaarten geregeld, die hij betaalde als verjaardagscadeau voor mijn aankomende verjaardag. Het concert was @ The Greek Theatre. Geweldig open lucht theater in Griffith Park in LA waar ik eerder Adele en The Script heb gezien. The National was steengoed en gedurende het concert hadden we ons naar voren gewurmd tot plaatsen in de VIP sectie aangezien een lieftallige dame ons deze kaarten aanbood omdat ze wegging. Wij twijfelde nog even of we achter haar aan zouden gaan of die plekken zouden nemen, maar aangezien we allebei te traag waren om achter de knappe jonge dame aan te gaan zaten we dus in de VIP sectie. Alwaar de zanger van The National nog even langskwam om een liedje te zingen. Die gast stond letterlijk voor onze neus en liep door het publiek. Gekkenhuis! Helaas geen goede foto’s omdat hij te snel voor ons doorliep en veel te dichtbij was. Haha.

Vervolgens was het mijn verjaardagsweekend. Vorig jaar was het me prima bevallen om mijn verjaardag niet in Westlake Village en omgeving te vieren, maar er een weekend weg van te maken. Dat had ik me dit jaar dus ook weer voorgenomen en na vorig jaar Coronado / San Diego te hebben aangedaan was het nu de beurt aan Solvang. Inderdaad de oplettende lezer heeft het al door, in de Santa Ynez Valley! Prima weekend, uistekende wijn, heerlijk gegeten, fantastisch gezelschap! Matt, Amy, Kira, Rose, Danny, Ghazal, Gelare, Joris, Lisbet & Tyler, many thanks!!

Het volgende verjaardagscadeau wat me te wachten stond was niets minder dan het Taylor Swift concert. Ja trek je wenkbrauwen maar op en lach maar, geen probleem. Wat begon als een geintje een paar maanden terug waar Bridget vertelde dat Ed Sheeran in het voorprogramma stond van Taylor Swift en zij vond dat wij moesten gaan, waarop ik zei, das best ik ben er wel voor in. Resulteerde in een maandagavond concert in Staples Center. Alwaar ik basketbal heb gezien, ijshockey vele malen, maar nog nooit een concert kon ik dit ook mooi afstrepen. En ik moet ronduit toegeven, de show was heel tof! Ik dacht vooraf ook, het zal wel wat cheesy worden en niet al te best, maar de show was een soort Vegas-achtige show met veel dansers en danseressen, die net als Taylor, constant van kostuum wisselde alsmede het podium en de achtergrond setting met elk liedje mee veranderde. En dan die lach van Taylor, tja, dan ben ik om hoor! Heel tof!!

Inmiddels is het eind augustus en ben ik samen met Joris naar een muziekfestival in LA geweest, FYF. Vrij vertaald als het Fuck You Fest. Ook Danny, Rachel en Rob en zijn familie hadden kaartjes voor dit festival en ondanks dat de bands niet allemaal even goed waren, was het wel een prima ervaring. Wat muziek luisteren, wat van de zon genieten, wat buurten, wat drinken en wat lachen om een lokale kippenboer. ;) Ook nog wat in Downtown gehangen dat weekend en nog een tour gehad door de Rose Bowl. Ook heel gaaf!!

Nu is het begin september en dat betekende dat het weer eens tijd was voor Vegas. Begin september is hier namelijk Labor Day Weekend en dat betekent dat we maandag een vrije dag hebben, dus een lang weekend. Ter ere van George zijn verjaardag waren Danny, de diva’s en ik een weekend in Vegas, alwaar ik voor het eerst heb gepokerd (en succesvol!) in Vegas. Verder ben ik deze keer een keer niet naar de clubs geweest maar hebben we voornamelijk veel gegokt en nog meer genoten van vele prima restaurants die Vegas rijk is.

Een korte twee weken later waren echter de neef van Joris en zijn vriendin in SoCal en die wilde ook naar Vegas en hadden nog een gids nodig. Met pijn in het hart heb ik mezelf opgeofferd om, deze anders totaal verdwaalde zielen, rond te leiden in Vegas. ;) Een heel ander tripje als twee weken daarvoor en ook een heel ander tripje als een club tripje. Weer eens een ouderwets toeristen tripje Vegas. Ook zeker weer leuk voor de verandering! Hooverdam, Old Vegas en wat wandelen over de strip allemaal leuk om ook weer eens te doen!

Nu is het begin oktober en de volgende gasten zijn weer aangekomen. Jettie en Dirk zijn hier voor een paar nachten alvorens ze aan hun vakantie van 2,5 week beginnen. We zijn vandaag maar vast begonnen met een etentje bij Zins, nog steeds mijn lokale favoriet.

Zoals je leest, de tijd vliegt nog steeds als een dolle aan me voorbij, maar gelukkig heb ik onderweg weer de nodige mooie dingen meegemaakt vandaar ook dat ik de tijd niet echt in de gaten heb. Je kunt dus zeker wel stellen; 'That time flies, when you are having fun!’

Have fun!