SEATTLE (Part II of Explore the West Coast)

Ik heb vandaag vernomen dat de mailinglijst voor mijn vorige verhaal niet helemaal goed heeft gewerkt, dus ik wil jullie er bij deze op attenderen, dat dit het tweede deel is van mijn vakantie verhaal. Het eerste deel heb ik gisteren geplaatst inclusief foto’s. Hierbij deel twee van het drieluik.

ZO 03 JUL: 05.00 tuut tuut tuut. AU AU AU, damn, toch net wat bier en shotjes te veel op de dag ervoor, maar goed, hup de douche in en inpakken. De trein naar Seattle ging namelijk om 06.40 en de volgende ging om ergens 6 uur ’s avonds. Jaja, in Nederland is het openbaar vervoer zo slecht nog niet lieve mensen. Ach goed, gewoon doorbijten, taxi in, ticket ophalen, koffieke, ontbijt nee dank je, en om 6.40 zat ik netjes in de trein, ondanks de douche nog redelijk riekend naar de alcohol vrees ik voor mijn lieftallige buurvrouw, maar goed, dat was Vancouver! :) Een stad die veel groter is dan ik verwacht had, waar veel gerookt wordt, waar trolleybussen rijden (wat de kans op het maken van een degelijke foto vanaf de grond tot dichtbij het nulpunt brengt). Maar vooral een stad met veel meer diversiteit dan ik verwacht had. Enorm veel Aziaten, maar ook Latijns Amerikanen, Fransen en Duitsers wat de diversiteit in eten, drinken en winkels enorm maakt. Heel cool!

Goed op naar Seattle. Halverwege moest de trein een stop maken, want de wissel werkte niet automatisch, dus dat moesten ze even manueel doen. Jaja, zoals ik al zei in Nederland is het zo slecht nog niet. Wel mooi natuurlijk, trein stil, mannetje eruit, hendeltje trekken, wissel om, mannetje terug in de trein, rijden, stoppen, mannetje er weer uit, hendel en wissel terug, mannetje weer in de trein en weer verder, haha, ik kon er de humor wel van inzien en vond het een mooi tafereel.

Door naar de grens. Trein weer stil, douaniers aan boord van de trein en de gebruikelijke procedure, alleen deze waren veel makkelijker dan die in Canada. De man vroeg wat ik was gaan doen in Vancouver, dus ik zeg vakantie. Vervolgens vroeg hij hoelang ik al in de US was, dus ik zeg 11 maanden. Zijn mond viel open van verbazing en zei, 11 maanden vakantie, dat wil ik ook wel. Toen ik hem onhandig en suf wees op mijn US visa (dat een paar pagina’s verderop in mijn paspoort zat) en hem vertelde dat ik nu in de US werkte verklaarde voor hem de ‘vakantie’ en hij wenste me een welkom terug. Toen de trein weer in gang trok, werd een raar gevoel meester van me. De vriendelijk woorden van de douaneman en het feit dat we weer op US grond waren gaf me een licht gevoel van thuis komen. Raar natuurlijk aangezien ik meer dan duizend mijl was van mijn appartementje in Westlake Village was en pakweg 5000 mijl van mijn echte thuis in Gils, maar toch voelde het een beetje zo.

Aangekomen in Seattle, de taxi in en op naar mijn hotel. Prima budget hotel precies tussen de wereldberoemde Pike Market Place, de bakermat van Starbucks en de beroemde (vis)markt. en Belltown, het uitgaanscentrum van Seattle. Maar goed, eerst maar ff plat, want dat was wel ff nodig. Na wat bijgekomen en opgefrist te zijn maar meteen naar het kloppend hart van Seattle. Pike Market Place. Ooit jaren terug had ik er een documentaire van gezien en dat was ik eigenlijk totaal vergeten. Tot ik ze daar met die vissen zag gooien en die honderden toeristen er vol verbazing en plezier naar stonden te kijken. Het was ook zeker wel een aardig tafereel, maar naar een minuut of vijf had ik het wel gezien, dus ik maar gewoon een keer die markt op en neer, want het was natuurlijk iets meer dan alleen maar die ene beroemde viskraam. ’s Avonds naar Restaurant Zoë. Lang leve de iPhone, een formidabel diner met dito wijn en dessertwijn ging er in als ketellapper. ’s Avonds nog ff naar Kells Irishpub, een begrip in Seattle zoals Den Door dat is in Gils en Café de Beyerd in Breda. Ja Ad, sta je toch zomaar ineens in een mooi rijtje dacht ik zo. :P Paar pintjes op en door naar Pike Brewing Company een blokje verderop. Prima pintjes op en nog wat zitten keuvelen, met wat gasten uit Wisconsin. Het feit dat ik als Nederlander in de US daar al geweest was voor een Green Bay Packers wedstrijd deed het natuurlijk goed en een paar pinten later had ik er wel genoeg van, dus vermoeid sleep ik mezelf terug naar het hotel voor de broodnodige nachtrust.

MA 04 JUL: Buiten het ontdekken van de West Coast, waren twee andere belangrijke beweegredenen voor mijn trip toch wel Canada Day en natuurlijk The Fourth of July. Independence Day. De dag die over heel Amerika groots, zeer groots gevierd wordt. Je moet voor de gein eens op Youtube googlen naar 4th of July Fireworks Seattle (of New York), het is echt ongelofelijk wat je ziet!

Maar goed, natuurlijk laat wakker, ontbijtje en wat meer van de stad zien alvorens de festiviteiten rond de Amerikaanse feestdag zouden beginnen. Op naar de waterkant, vanaf Pike Market Place, welke ook aan het water ligt helemaal naar Olympic Sculpture Park gelopen en helemaal door Elliot Park. Onderweg een keer gestopt om mijn voetjes wat rust te geven, wat te lezen en van het goede weer te genieten. Aan het eind van Elliot Park kom ik ineens een heel bekend blauwe paal tegen. Haha, dat was toevallig. Kom ik uit bij Amgen Seattle. Ik wist wel dat we daar een kantoor hadden, maar geen idee waar het zat en ook totaal niet aangedacht om langs te gaan natuurlijk, maar goed. Wel lachen. Fotooke gemaakt en over de Amgen Bridge de stad terug in. Op naar Kerry Park, nou ja, park. De achtertuin van huize van Beijsterveldt is groter, maar goed, het verbluffende uitzichtpunt over de stad moet natuurlijk een naam hebben. En het wat kale grasveldje op deze berg noemen ze dus Kerry Park. Maar goed, wat ik zei verbluffend uitzicht over de stad alwaar menig ansichtkaart foto geschoten kan worden. Toen terug richting het centrum van de stad om een taxi te vinden naar Gasworks Park. Je zou bijna denken dat ik alleen maar parken gezien heb in Seattle, nou ja, misschien is het ook wel, maar goed, dat zijn nu eenmaal de mooiste plekjes van deze stad, langs het water, uitzicht op de stad en de thuisbasis voor de 4th of July festiviteiten (dat was Gasworks Park) met het beste uitzicht op het vuurwerk. Ik was redelijk vroeg, dus eerst maar eens een plaatselijke kroeg in, in deze wijk wat ten noorden van het centrum. De kroeg was goed gevuld met redelijk dronken Amerikanen, de één in nog meer rood wit blauw dan de ander en het sfeertje was prima. Daar maar wat gegeten en gedronken om in dezelfde stemming te komen en vervolgens naar Gasworks Park. Ik was al gewaarschuwd dat, dit vuurwerk echt stunning zou zijn, maar goed, ik dacht, die Amerikanen kunnen nogal goed overdrijven, dus ik verwacht er niet al te veel van, dan kan het alleen maar meevallen. WHOOOOOW, het is erg spijtig dat ik geen video’s op deze site kan zetten, maar dit was dus echt verreweg het mooiste vuurwerk wat ik ooit in mijn leven heb gezien. Denk aan het oude vuurwerk bij Van De Valk en dat maal drie of vijf ofzo en dat 25 minuten lang. Kippenvel! Zoals ik al zei, zeker het YouTuben waard.

DI 05 JUL: De laatste dag in Seattle dus op naar het bekendste gebouw van de stad. De Space Needle. Middelpunt en publiekstrekker van de wereldtentoonstelling van 1962, gevestigd in Seattle Center, niet echt echte centrum natuurlijk, maar het centrum van de World Fair back in the days. Nu is het omgetoverd tot een kunst / museum / chill hangout voor de stad. Ik ging eerst naar het Experience Music Project. Een muziek museum, gefocust op het noordwesten van Amerika. Maar niet echt een old fashion style museum, meer een hypermoderne versie, waar je muziek kan luisteren van de gepresenteerde artiesten via iPod’s en video presentaties. Lekker hip en leuk tentje, maar naar twee uur lezen en luisteren naar Jimi Hendrix en Kurt Cobain (Nirvana) de twee helden geboren in de staat Washington, hield ik het voor gezien. Op naar de Space Needle. Ja, das wel een tof ding en vooral hoog ook. Zeker wel gaaf om zo over de stad uit te kijken met in de achtergrond nog wat besneeuwde bergen en ook vooral veel water. Vervolgens had mijn iPhone en met name de Yelp functie weer prima werk geleverd om me af te zetten bij wederom één van de beste restaurants van de stad. Tilikum Place Café. Na me vakkundig aan de bar te hebben gesettled raakte ik wat in gesprek met de bardame op middelbare leeftijd en een koppel naast me. Nou ja, meer met haar eigenlijk, hij zat rustig zijn krantje te lezen en keek niet op of neer. Tot het moment, ongeveer een uur verder, dat ik zei dat ik twee dagen terug bij Restaurant Zoë was om te eten, toen keek me zowaar aan met een blik van, jij snapt het wel. Natuurlijk was dit een iets te rijk koppel en zat ik ook weer in een iets te sjiek restaurant, maar nondejen het was het geld weer meer dan waard! Daarna ’s avonds ook nog ff de Space Needle in voor wat kiekjes by night en toen nog ff terug naar Kells Irish Pub voor een afzakkertje in Seattle en naar bed.