VANCOUVER (Part I of Explore the West Coast)
Door: BalaTony
Blijf op de hoogte en volg Tony
12 Juli 2011 | Verenigde Staten, Westlake Village
Elk weekend vakantie, maar een echte vakantie waarin ik meer dan een week niet aan het werk hoefde te denken was al even geleden. Vorig jaar zat het er namelijk niet in vanwege mijn verhuis naar de US. Niet echt iets om medelijden mee te hebben gezien alle prachtige ervaringen tot zover en alle weekenden die als vakantie voelen, maar goed, het was toch wel ff lekker om meer dan een week niet aan het werk te hoeven denken.
Enkele maanden geleden was het idee in me opgekomen om als een ‘ware’ ontdekkingsreiziger wat meer van de West Coast te gaan zien. Aangezien dat toch de Coast is waar ik momenteel leef en na, Los Angeles, San Diego en San Francisco er nog drie grote steden aan die kust liggen. Vancouver (Canada), Seattle (Washington) en Portland (Oregon). Hierbij zou ik gelijk een ‘landje’ en twee Staten aan mijn reiscatalogus toevoegen. :)
Als een ware Columbus ging ik op zoek naar, euh ja, vliegtickets, hotels en treinreizen. Laat ik mezelf dan maar inschalen als moderne ontdekkingsreiziger, misschien dekt dat wat beter de lading. Maar goed, alle tickets en hotels geboekt en dus op voor mijn missie: “Explore the West Coast”.
WO 29 JUN: De shuttle haalde me prima optijd op, zodat ik ruim optijd op LAX aanwezig was, alwaar ik erachter kwam dat mijn vlucht anderhalf uur vertraging had. Ach ja, whatever, dat mocht de pret niet drukken. Tenslotte had ik mijn iPhone volgeramd met nieuwe muziek en had ik zowaar twee boeken meegenomen op deze reis, dus daar kon ik gelijk mee beginnen. Na een prima vlucht, kwam ik aan op Vancouver International Airport, mijn eerste voeten aan de grond in Canada.
Op naar de douane, nou ja, daar hield het hartelijk welkom, van het in mijn ogen toch vriendelijk land, meteen op. De douanier, keek me aan met een blik van, wie denk je wel niet dat je bent en wat kom je in hemelsnaam hier doen. Ik redelijk versuft van de vlucht zei dat ik voor vakantie kwam. Of ik een return ticket had, ik zeg nee, ik ga met de trein terug. Man kijkt me verbaast aan en zegt heb je dat ticket al wel. Ik zeg, ja, en leg hem uit dat ik dan vanuit Portland terug vlieg. Nog niet geheel tevreden met mijn verhaal moest hij nog weten wat mijn werk was, bedrijfsnaam en exacte functie titel. Toen ik het woord specialist uitvloekte zag ik de twinkeling in zijn ogen. Hij dacht deze jongen ga ik eens voor de bijl gooien en hier gaan wij, Canada eens wat centjes uitslepen. Gelukkig zag ik de twinkeling in zijn ogen en hoorde ik meteen dat zijn volgende vraag de strikvraag was. Tot hoeveel geld ik toegang had tijdens mijn verblijf in Canada. Ik lieg gladjes dat het slechts 2 tot 3 duizend dollar bedroeg en hij keek me aan met een blik van, ik weet dat je liegt, maar ik heb geen zin in de waarschijnlijk ellendig lange procedure die zou volgens als hij me apart zou zetten voor verder onderzoek. Geheel onoprecht wenste hij me een prettig verblijf en ik gaf hem een dito onoprechte glimlach en zei hartelijk dank, die eruit kwam als een welgemeend F U. :)
Na het warme welkom, ging het openbaar vervoer me een stuk beter af. Een hypermoderne airtrain, bracht me van de luchthaven naar het centrum van de stad. Vandaar was het nog maar een kleine 300 meter lopen naar mijn hostel. Ingechecked en op naar de kroeg voor het welverdiende pils, het was tenslotte al na middernacht. Na een paar biertjes sloeg de vermoeidheid er goed in, dus ging ik maar redelijk bijtijds naar mijn mandje.
DO 30 JUN: Op naar BC Place, daar waar de openingsceremonie en sluitingsceremonie waren van de Olympische Winter Spelen van 2010. Helaas zijn ze bezig om een nieuwe dakconstructie te monteren, dus het geplande bezoek aan de BC Hall of Fame, ging niet door, want dat was namelijk gesloten. Door naar Rogers Arena. Jaja, mijn goede ijshockeyvrienden zegt dit al genoeg. Inderdaad het thuishonk van de Vancouver Canucks, daar waar een maandje terug nog om de Stanley Cup werd gestreden, verloren en de stad half afgebroken, maar goed, dat terzijde. Ook de, nu al legendarische ijshockey finale tussen Canada en de VS werd in dit stadion afgewerkt, al met al, komt dit voor mij dus redelijk dichtbij heilige grond. Helaas waren er geen rondleidingen gepland voor die week, aangezien Rush en Britney Spears kwamen optreden. Beetje jammer, maar goed, plannen zijn er om aangepast te worden, dus ik op naar Stanley Park. Redelijk groot park (formaatje 4 keer Hyde Park, Londen). Daar een beetje rondlopen langs het water en vanuit daar heb je een prima uitzicht op de skyline van de stad. In dat park heb je ook een Aquarium. Beetje dierentuin idee, maar dan alleen voor beesten die zwemmen en ze hadden nog een speciale vogelshow. Dus ook maar ffkes een bezoek gebracht en toen de avond viel, terug naar de stad voor een pintje, een hapje, een tukkie en ’s avonds op stap.
The Railworks Club, een plaats waar elke avond live muziek is op de eerste verdieping van een pandje in Gastown Vancouver. Gastown was ook de wijk waar ik sliep en die beroemd is om de eerste gas stoom klok ofzoiets. Eigenlijk heb ik geen idee, maar goed, ik heb een foto! :) Goed, prima bandjes in een mooie donkere ouwe kroeg, waar ik nog wat heb gedanst met de plaatselijke ouwe wijven club en wat Duits heb staan buurten met een Duitse en Zwitserse dame, maar goed, dat wilde niet echt vlotten, dus maar gaan pitten.
VR 01 JUL: DE DAG, de dag waarvoor ik een paar dagen extra vrij had genomen. De dag om samen met de Canadezen; CANADA DAY te vieren. Ik had wat onderzoek gedaan en de plaats van handeling van de meeste activiteiten was op Granville Island. Een oud industrie eiland aan het einde van Granville Street, wat tegenwoordig is omgedoopt tot het cultuureiland. De industrie is opgekocht en de brouwerijen, antiekwinkels en andere cultuur gerelateerde zaken nemen het eiland nu over. Om 2 uur was de Canada Day ceremonie in het park op dit eiland. Te midden van zo’n twee duizend Canadezen die uit volle borst het volkslied zongen, stond ik vrolijk mee te neuriën, het prachtige schouwspel aanschouwend. Vervolgens door Yaletown terug gelopen naar Gastown, met een tussenstop bij The Yaletown Brewing Company. Daarna weer een dutje en op stap.
Op Granville Street deze keer. Tijdens mijn lange ochtendwandeling naar Granville Island had ik namelijk gezien dat het daar wel te doen zou zijn ’s avonds. In één of andere Ierse Pub binnengekomen, waar weer een prima band met dito zangeres, zowel kwa looks als stem, het publiek vermaakte. Toen een Aziatische dame opmerkte dat ik gewoon in mijn uppie aan mijn biertje zat te genieten van de muziek, kwam ze op me af en vroeg me of ik alleen was en of ik anders bij hun wilde komen zitten. Nou, zo gezegd, zo gedaan, dus op passende wijzen geïntegreerd met de Canadezen op Canada Day en de hele avond met hun zitten buurten, dansen en drinken.
ZA 02 JUL: Ontbijtje bij een Frans tentje met twee zacht gekookte eitjes, nou was ik niet zo’n ei fan, maar als je toch bijna een jaar geen zachtgekookt eitje op hebt, dan is dat wel weer ff verdomde lekker. Maar een bagetteje van die tent meegenomen, alvast voor de lunch, wist ik in ieder geval dat, dat ook in orde was. Op naar Robson Street, de andere meest levendige straat van Vancouver, die samen met Granville street (welke elkaar kruisen) het hard van downtown vormen. Daar heerlijk in de zon gezeten, genietend van de koffie en al het passerende volk (lees vrouwelijk schoon). Vervolgens door over Robson Street naar English Bay, onderweg kwam ik nog een hele andere versie van de Bada Bing tegen en The Dutch Pannekoeken House, maar ja, ik had al lunch bij, dus maar gewoon een fotooke getrokken en door. Op English Bay lag half Vancouver voor pampus in de zon bij te komen van Canada Day de dag ervoor. Dus ik ben er maar ff vrolijk bij gaan liggen. Daarna door over Davie Street naar Davie Village en via Burrard Street naar Canada Place aan het Waterfront in Vancouver, net naast Gastown. Kom je daar in die haven, ligt daar zowaar de Zuiderdam aan dek. Jawel, een cruiseschip van de Holland-America Line. Dat was wel ff grappig. Dus maar wat foto’s nemen van zowel dat schip en oh ja ook nog van Canada Place. Toen nog ff door naar de 360 look out, een toren waarbij je prima uitzicht hebt over de hele stad. Na 3 dagen Vancouver met een kilometertje of 15 per dag wandelen (dames, laat die avondvierdaagse maar komen, EITJE!!!), was ik wel redelijk naar de klote, dus ’s avonds alleen nog maar een goeie schnitzel op en wat biertjes gedronken bij de Black Frog en later in het hotel. Dat was nog wel net iets te gezellig met een koppel uit Ierland en een goeie barman (die goed meedronk en ons bleef voorzien van shotjes).
Aangezien het weer een aardige lap tekst is, breek ik het hier even op. Het vervolg zal hopelijk snel op internet verschijnen. Oh ja, ik heb inmiddels ook de foto’s bij het vorige verhaal gezet, dus check ook deze ff.
Tot snel en in de tussentijd, have a good one!
Enkele maanden geleden was het idee in me opgekomen om als een ‘ware’ ontdekkingsreiziger wat meer van de West Coast te gaan zien. Aangezien dat toch de Coast is waar ik momenteel leef en na, Los Angeles, San Diego en San Francisco er nog drie grote steden aan die kust liggen. Vancouver (Canada), Seattle (Washington) en Portland (Oregon). Hierbij zou ik gelijk een ‘landje’ en twee Staten aan mijn reiscatalogus toevoegen. :)
Als een ware Columbus ging ik op zoek naar, euh ja, vliegtickets, hotels en treinreizen. Laat ik mezelf dan maar inschalen als moderne ontdekkingsreiziger, misschien dekt dat wat beter de lading. Maar goed, alle tickets en hotels geboekt en dus op voor mijn missie: “Explore the West Coast”.
WO 29 JUN: De shuttle haalde me prima optijd op, zodat ik ruim optijd op LAX aanwezig was, alwaar ik erachter kwam dat mijn vlucht anderhalf uur vertraging had. Ach ja, whatever, dat mocht de pret niet drukken. Tenslotte had ik mijn iPhone volgeramd met nieuwe muziek en had ik zowaar twee boeken meegenomen op deze reis, dus daar kon ik gelijk mee beginnen. Na een prima vlucht, kwam ik aan op Vancouver International Airport, mijn eerste voeten aan de grond in Canada.
Op naar de douane, nou ja, daar hield het hartelijk welkom, van het in mijn ogen toch vriendelijk land, meteen op. De douanier, keek me aan met een blik van, wie denk je wel niet dat je bent en wat kom je in hemelsnaam hier doen. Ik redelijk versuft van de vlucht zei dat ik voor vakantie kwam. Of ik een return ticket had, ik zeg nee, ik ga met de trein terug. Man kijkt me verbaast aan en zegt heb je dat ticket al wel. Ik zeg, ja, en leg hem uit dat ik dan vanuit Portland terug vlieg. Nog niet geheel tevreden met mijn verhaal moest hij nog weten wat mijn werk was, bedrijfsnaam en exacte functie titel. Toen ik het woord specialist uitvloekte zag ik de twinkeling in zijn ogen. Hij dacht deze jongen ga ik eens voor de bijl gooien en hier gaan wij, Canada eens wat centjes uitslepen. Gelukkig zag ik de twinkeling in zijn ogen en hoorde ik meteen dat zijn volgende vraag de strikvraag was. Tot hoeveel geld ik toegang had tijdens mijn verblijf in Canada. Ik lieg gladjes dat het slechts 2 tot 3 duizend dollar bedroeg en hij keek me aan met een blik van, ik weet dat je liegt, maar ik heb geen zin in de waarschijnlijk ellendig lange procedure die zou volgens als hij me apart zou zetten voor verder onderzoek. Geheel onoprecht wenste hij me een prettig verblijf en ik gaf hem een dito onoprechte glimlach en zei hartelijk dank, die eruit kwam als een welgemeend F U. :)
Na het warme welkom, ging het openbaar vervoer me een stuk beter af. Een hypermoderne airtrain, bracht me van de luchthaven naar het centrum van de stad. Vandaar was het nog maar een kleine 300 meter lopen naar mijn hostel. Ingechecked en op naar de kroeg voor het welverdiende pils, het was tenslotte al na middernacht. Na een paar biertjes sloeg de vermoeidheid er goed in, dus ging ik maar redelijk bijtijds naar mijn mandje.
DO 30 JUN: Op naar BC Place, daar waar de openingsceremonie en sluitingsceremonie waren van de Olympische Winter Spelen van 2010. Helaas zijn ze bezig om een nieuwe dakconstructie te monteren, dus het geplande bezoek aan de BC Hall of Fame, ging niet door, want dat was namelijk gesloten. Door naar Rogers Arena. Jaja, mijn goede ijshockeyvrienden zegt dit al genoeg. Inderdaad het thuishonk van de Vancouver Canucks, daar waar een maandje terug nog om de Stanley Cup werd gestreden, verloren en de stad half afgebroken, maar goed, dat terzijde. Ook de, nu al legendarische ijshockey finale tussen Canada en de VS werd in dit stadion afgewerkt, al met al, komt dit voor mij dus redelijk dichtbij heilige grond. Helaas waren er geen rondleidingen gepland voor die week, aangezien Rush en Britney Spears kwamen optreden. Beetje jammer, maar goed, plannen zijn er om aangepast te worden, dus ik op naar Stanley Park. Redelijk groot park (formaatje 4 keer Hyde Park, Londen). Daar een beetje rondlopen langs het water en vanuit daar heb je een prima uitzicht op de skyline van de stad. In dat park heb je ook een Aquarium. Beetje dierentuin idee, maar dan alleen voor beesten die zwemmen en ze hadden nog een speciale vogelshow. Dus ook maar ffkes een bezoek gebracht en toen de avond viel, terug naar de stad voor een pintje, een hapje, een tukkie en ’s avonds op stap.
The Railworks Club, een plaats waar elke avond live muziek is op de eerste verdieping van een pandje in Gastown Vancouver. Gastown was ook de wijk waar ik sliep en die beroemd is om de eerste gas stoom klok ofzoiets. Eigenlijk heb ik geen idee, maar goed, ik heb een foto! :) Goed, prima bandjes in een mooie donkere ouwe kroeg, waar ik nog wat heb gedanst met de plaatselijke ouwe wijven club en wat Duits heb staan buurten met een Duitse en Zwitserse dame, maar goed, dat wilde niet echt vlotten, dus maar gaan pitten.
VR 01 JUL: DE DAG, de dag waarvoor ik een paar dagen extra vrij had genomen. De dag om samen met de Canadezen; CANADA DAY te vieren. Ik had wat onderzoek gedaan en de plaats van handeling van de meeste activiteiten was op Granville Island. Een oud industrie eiland aan het einde van Granville Street, wat tegenwoordig is omgedoopt tot het cultuureiland. De industrie is opgekocht en de brouwerijen, antiekwinkels en andere cultuur gerelateerde zaken nemen het eiland nu over. Om 2 uur was de Canada Day ceremonie in het park op dit eiland. Te midden van zo’n twee duizend Canadezen die uit volle borst het volkslied zongen, stond ik vrolijk mee te neuriën, het prachtige schouwspel aanschouwend. Vervolgens door Yaletown terug gelopen naar Gastown, met een tussenstop bij The Yaletown Brewing Company. Daarna weer een dutje en op stap.
Op Granville Street deze keer. Tijdens mijn lange ochtendwandeling naar Granville Island had ik namelijk gezien dat het daar wel te doen zou zijn ’s avonds. In één of andere Ierse Pub binnengekomen, waar weer een prima band met dito zangeres, zowel kwa looks als stem, het publiek vermaakte. Toen een Aziatische dame opmerkte dat ik gewoon in mijn uppie aan mijn biertje zat te genieten van de muziek, kwam ze op me af en vroeg me of ik alleen was en of ik anders bij hun wilde komen zitten. Nou, zo gezegd, zo gedaan, dus op passende wijzen geïntegreerd met de Canadezen op Canada Day en de hele avond met hun zitten buurten, dansen en drinken.
ZA 02 JUL: Ontbijtje bij een Frans tentje met twee zacht gekookte eitjes, nou was ik niet zo’n ei fan, maar als je toch bijna een jaar geen zachtgekookt eitje op hebt, dan is dat wel weer ff verdomde lekker. Maar een bagetteje van die tent meegenomen, alvast voor de lunch, wist ik in ieder geval dat, dat ook in orde was. Op naar Robson Street, de andere meest levendige straat van Vancouver, die samen met Granville street (welke elkaar kruisen) het hard van downtown vormen. Daar heerlijk in de zon gezeten, genietend van de koffie en al het passerende volk (lees vrouwelijk schoon). Vervolgens door over Robson Street naar English Bay, onderweg kwam ik nog een hele andere versie van de Bada Bing tegen en The Dutch Pannekoeken House, maar ja, ik had al lunch bij, dus maar gewoon een fotooke getrokken en door. Op English Bay lag half Vancouver voor pampus in de zon bij te komen van Canada Day de dag ervoor. Dus ik ben er maar ff vrolijk bij gaan liggen. Daarna door over Davie Street naar Davie Village en via Burrard Street naar Canada Place aan het Waterfront in Vancouver, net naast Gastown. Kom je daar in die haven, ligt daar zowaar de Zuiderdam aan dek. Jawel, een cruiseschip van de Holland-America Line. Dat was wel ff grappig. Dus maar wat foto’s nemen van zowel dat schip en oh ja ook nog van Canada Place. Toen nog ff door naar de 360 look out, een toren waarbij je prima uitzicht hebt over de hele stad. Na 3 dagen Vancouver met een kilometertje of 15 per dag wandelen (dames, laat die avondvierdaagse maar komen, EITJE!!!), was ik wel redelijk naar de klote, dus ’s avonds alleen nog maar een goeie schnitzel op en wat biertjes gedronken bij de Black Frog en later in het hotel. Dat was nog wel net iets te gezellig met een koppel uit Ierland en een goeie barman (die goed meedronk en ons bleef voorzien van shotjes).
Aangezien het weer een aardige lap tekst is, breek ik het hier even op. Het vervolg zal hopelijk snel op internet verschijnen. Oh ja, ik heb inmiddels ook de foto’s bij het vorige verhaal gezet, dus check ook deze ff.
Tot snel en in de tussentijd, have a good one!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
