“This Could Be Paradise”

VR 24 FEB: Na California, Nevada, Illinois, Wisconsin, Washington en Portland mocht ik nu Hawaï toevoegen aan mijn lijstje met bezochten Staten. De ongeveer 5 uur durende vlucht was prima en kort voor aankomst konden we mooi enkele van de Hawaïaanse eilanden zien liggen. De openlucht aankomst/vertrek hal was de eerste kennismaking met Hawaï. Geen slecht begin, maar snel richting de Hertz om de huurauto op de halen waar de Big Island mee rond gecrost moest worden. Daarna was het nog een half uurtje naar het noorden voor aankomst bij het hotel. Prima hotel, met dito zwembad & hottubs. Na ingecheckt te hebben, maar een beetje de buurt, het strand en de zwembaden verkent. Prima begin van de vakantie!

ZA 25 FEB: Ontbijtje in Kona om vervolgens wat snorkelspullen te kopen en door te rijden in zuidelijke richting naar Kealakekua Bay, een beroemde snorkelplaats. Dus wij meteen het water in en vissen kijken. In allerlei kleuren waren ze daar aanwezig, dus dat was zeker wel cool. Daarna verder door naar het zuiden, waar we zijn gestopt bij South Point. Het meest zuidelijk gelegen punt van de Verenigde Staten van Amerika. Erg tof om te kunnen zeggen dat je daar geweest bent en ook machtig mooi om de klif daar te zien en uit te kijken over de oceaan en het aangezicht van het eiland. Na South Point doorgereden naar de andere kant van het eiland alwaar we nog ff zijn gestopt bij een Black Sand beach. Wel raar om ineens met je voeten in zwart zand te staan, dat is eens een keer wat anders dan het standaard strandje. Verder naar het noorden om te gaan kijken naar lava. Ja idd, lava. Op de Big Island is nog een actieve vulkaan en de topattractie op dit eiland is dan ook om natuurlijk dat lava van de berg naar beneden te zien stromen. Wij naar het uitkijkpunt en na zonsondergang konden we de lava goed zien, maar aangezien we toch wel erg ver weg stonden was het niet zo spectaculair als ik verwacht had, maar goed, ik kan in ieder geval zeggen dat ik een actieve vulkaan heb gezien. Daarna via Hilo en het noorden van het eiland terug naar het hotel, waar we pas laat in de avond terug aankwamen.

ZO 26 FEB: De andere bezienswaardigheid op de Big Island is de Mauna Kea. De Mauna Kea is een berg van iets hoger dan 4 kilometer. Om die berg op te komen was geadviseerd om een 4x4 te hebben, dus eerst maar eens zo’n bak gehaald en daarna de berg op. Dat is wel een machtig mooie ervaring. Je begint aan het strand op zeeniveau en 30 graden en tweeënhalf uur later sta je op 4205 meter hoogte bij een graad of -10 in de sneeuw te kijken naar een zonsondergang en een sterrenhemel. Erg indrukwekkend en letterlijk het hoogste punt waar ik ooit geweest ben.

MA 27 FEB: De laatste volle dag op de Big Island, dus op naar het noorden van het eiland aangezien we dat deel nog niet gezien hadden. Gelukkig moest je ook voor de Waipi’o Valley een 4x4 hebben en daar werd de weg nog een heel stuk steiler en avontuurlijker dan de dag ervoor. Waar we toen nog maar over een grindpad van 17% omhoog en omlaag reden, daalden we nu de vallei in met een weggetje van 25%. Eenmaal beneden aangekomen, konden we eigenlijk niet verder. Alleen de ondiepe rivier was het enige enigszins gangbare pad, dus inderdaad, wij reden in de rivier verder de vallei in. Helaas kwam aan ons avontuur toch een eind aangezien tegen het eind van de rivier een groot hek stond waardoor we niet verder konden. Maar goed, terug van de watervallen, op naar het strand in die vallei. Opnieuw een zwart zand strandje. Heel cool en mooi op de zien van hoe hoog je kwam en dat je eigenlijk midden in een vallei staat waar maar één smal weggetje naar boven is. Voor de rest sta je ingesloten, tussen twee enorme bergen en de grootste oceaan van de wereld. Na Waipi’o Valley verlaten te hebben op naar Hilo om de 4x4 in te leveren. En voor de verandering regende het weer eens een keer in Hilo. Vanwege mijn uitstekende voorbereiding op deze vakantie, wist ik helemaal niet dat er bergen / vulkanen waren op Hawaï en had ik zeer naïef het idee dat het ongeveer zo iets zo zijn als Mexico. Strakblauwe lucht, parel witte stranden en 30 graden plus. Tja, dat was dus niet helemaal waar, want volgens geheel verklaarbaar natuurlijke rituelen, schijnt aan één kant van de berg de zon en aan de andere kant regent het meestal en is het ook 10 graden kouder. Dat was dus op de Big Island ook zo. Kona, de kant waar wij met het hotel zaten, was 30 graden en zonneschijn, maar Hilo was 10 graden kouder en constant bewolkt en regen. Maar goed, aan die kant waren wel de weg naar de vulkanen. De actieve hadden we eerder gezien, maar er was ook nog een uitgebluste vulkaan zeg maar, of hoe je dat dan ook noemt. Die waren we later die middag nog even opgereden om daar naar de kraters te kijken. Wel gaaf om ook dat eens een keer live met je eigen ogen te zien. Ook hadden ze daar nog van de stoomputten, waar als je daar boven hing ook echt wel merkte dat de aarde daar toch ietsje warmer was dan boven een willekeurige put in LA of Gilze. Beetje jammer dat het ook op die vulkaan enorm bewolkt was anders had ik nog wat betere pica’s kunnen trekken.

DI 28 FEB: Nog een ontbijtje in de zon in Kona en op naar het vliegveld van Kona om naar Maui te vliegen. Aangekomen op de luchthaven werden we afgezet in de verte uithoek van het vliegveld en de incheckbalie was niet groter dat de gemiddelde marktkraam op de Gilse Braderie. Vervolgens mochten we in de vertrekhal plaatsnemen. Dat waren dus gewoon drie banken in de zon en dat was het. Het vliegtuigje bood plaats aan 10 mensen, 8 passagiers en 2 piloten. Maar voor we vertrokken, moest er nog ff een testvluchtje gemaakt worden, want het rechterbandje zwabberde een beetje. Dat bleek verder geen probleem te zijn, dus wij dat mini ding in en op naar Maui. Mooi om de Big Island nog ff van boven te zien en later bij aankomst op Maui zag het er ook allemaal prima uit vanuit de lucht. Op de luchthaven een prima wagen geregeld en naar de Iao Needle gaan kijken. Daarna door naar het hotel in Ka’anapali, iets ten noorden van het stadje Lahaina. Het hotel was weer van een enorm hoge kwaliteit, de Westin staat garant voor overdreven luxe, vandaar dat we die maar geboekt hadden. ’s Avonds maar meteen bij een strandtentje gaan eten waar de cocktails en het eten uitstekend waren. Vervolgens nog maar ff op stap in Lahaina. Daar zaten we nog geen 5 mijl vandaan en daar was een beetje het uitgaansleven van Maui gecentraliseerd, vandaar ook dat we daar dichtbij zaten. Na een redelijke sloot bier en al zeker een uur of twee oogcontact met een mooie brunette besloot Joris dat we iets moesten doen om daar mee in gesprek te komen, want zoals hij zei, was het helemaal zijn type. Ik zei begrijpelijk dat ik het snapte en wij die kant van de bar op. Vervolgens bestelde hij 2 shotjes en vroeg de barman de jonge dame, waar hij inmiddels naast stond, ook een shotje te geven. De barman keek hem vragend aan en zei, weet je het zeker want zei hoort bij de andere barman die hier achter de bar staat. :) Joris zei geheel begrijpend, dat hij het zeker wist en na het shotje achterover gekapt te hebben was die conversatie wel weer gedaan.

WO 29 FEB: Eenmaal wakker geworden met een lichte kater, begon Joris de dag met een welgemeend verdoeme ter reflectie van zijn topvorm van de avond ervoor. Maar goed, wij op pad want de topattractie van Maui moesten we natuurlijk ook ff aftikken. Dat is The Road To Hana. Een smalle weg met ik weet niet hoeveel bochten langs de kust van Maui van het midden van het eiland naar het oosten welke je leidt langs vele watervallen en ander natuurschoon. De weg na Hana, via het zuiden terug naar het midden van het eiland, werd eigenlijk nog mooier, maar natuurlijk wel weer door de regen, want we zaten weer aan de andere kant van de berg. Deze keer de berg op Maui, de Haleakala. Dit was ook één van de hoogtepunten op het eiland. Dus wij die berg ook opgereden, maar dat was ook meteen de grootste domper van Hawaï, want waar je normaal boven de wolken uitkomt (zoals op de Mauna Kea) en prachtig uitzicht zou hebben, stonden we nu midden in de wolk en konden we niet veel verder zien dan een metertje of vijftig. Tja, jammer maar helaas. We kunnen zeggen dat we er opgeweest zijn, maar daar houd het dan ook wel bij op. Geen foto’s, kijk maar op internet, daar zullen vast wel wat mooie plaatjes op staan van een dag waarop er wel wat te zien is. :)

DO 01 MAR: Na alle voorgaande dagen veel in de wagen gezeten te hebben, aangezien Hawaï veel meer te bieden had dan we verwacht hadden, vonden we het nu allebei wel mooi geweest. We besloten om de rest van de vakantie maar te gebruiken voor wat we eigenlijk iets meer verwacht hadden bij Hawaï, het leven op en om het strand. Na een middagje hebben liggen bakken, was het tijd voor het echte werk. Surfen! Tja, das dus echt één van de schraalste dingen die ik gedaan heb. Beetje in het water liggen wachten op een golf en dat proberen om daar op te komen. De golven waren niet zo goed en mijn surfkunsten ook niet echt, dus ik denk dat het met betere omstandigheden wel wat leuker was, maar goed, wel lekker ff bezig geweest. Daarna nog ff snorkelen en na opgefrist te hebben weer naar Lahaina. Hapje eten en weer op stap. De kroeg waar we twee dagen eerder nog veel plezier hadden en die ramvol stond, was nu redelijk dood en op advies van de barman zijn we maar naar de volgende tent gegaan en die stond wel ramvol, dus dat was weer mooi.

VR 02 MAR: Maar eens een dagje uitslapen en vervolgens naar het mooiste strandje van het eiland, Moluakau Beach. Boogie bordje mee en daar hebben we de hele middag in het water gelegen om op de golven boogie boarden. Dat ging echt kaigoed, Supertof om te doen en deze keer waren er ook prima golven, dus dat was echt genieten. Ook nog een beetje liggen bakken op het strand zelf en ’s avonds het laatste avondmaal bij Leihani’s waar het eten net als de eerste dag op Maui weer prima in orde was! ’s Avonds niet meer op stap omdat na een dagje buiten spelen het energie level was gedaald tot een dieptepunt.

ZA 03 MAR: Laatste dagje op Maui en laatste dagje in Hawaï. We wilden nog wel ff shoppen in Lahaina om de nodige t-shirts te bemachtigen waar heel groot Hawaï op staat, zodat we nog wat mooie souvenirs hebben om indien nodig nog wat ogen uit te steken. :P Vervolgens nog ff terug naar het strandje van de dag ervoor om nog wat meer zon en strand mee te pakken, waarna we toch echt naar het vliegveld moesten om via Honolulu terug naar LAX te vliegen. Liggend op het strandje, rijdend over de eilanden, staand op grote hoogte, kijkend naar lava en al het ander moois deed me beseffen dat Hawaï toch wel kort bij het woord paradijs komt. Vandaar dat Coldplay regelmatig over de boxen knalden en een ander nummer waar ik aan moest denken was dat van de KaiserChiefs, “Oh my god, I can’t believe it, I’ve never been this far away from home”. Nog nooit zover, nog nooit zo hoog en nog nooit zo kort bij het paradijs. Misschien zal ik ook wel nooit dichterbij komen, maar goed, dit nemen ze me niet meer af!

Hang loose! Aloha! Vanuit een regenachtig LA alwaar het vervelproces van ondergetekende in volle gang is. :)

Tony